شهید ثانی رضوان الله علیه در توضیح آیه " اهدنا الصراط المستقیم " و در شرح رساله نفلیه می نویسد:

" هدایت های خداوند از راه های مختلفی است که مجموعا به چهار راه منتهی می گردد "

اول: نیروی تشخیصی که خداوند در انسان به ودیعه نهاده تا صحیح را از ناصحیح و خوب را از بد و زشت را از زیبا، تمییز دهد که عبارت از عقل و هوش و قدرت تفکر و اندیشه و امداد توسط حواس ظاهر و ... می باشد.

دوم: علائم و مشخصاتی که جهت تشخیص واقعیت ها بر سر راه انسان ها قرار داده که این آیه از قران اشاره به آن دارد.

" و هدیناه النجدین "         " او را به 2 راه اشنا کردیم ( خیر و شر ) "

سوم: ارسال پیامبران و فرستادن کتب آسمانی است که آیه شریفه

" و جعلناهم ائمه یهدون بامرنا "     " پیامبران را راهنمای راه خود قرار دادیم "

و آیه شریفه

" ان هذاالقران یهدی للتی هی اقوم " 

نیز شاهد آن است.

چهارم: پرده برداشتن از روی مجهولات و کشف نمودن اسرار توسط وحی و یا الهام و یا خواب های صادق که مخصوص انبیاء است.

علامه نوری اختصاص رویا راه انبیاء، خلاف وجدان دانسته، چراکه مومنین و غیر آن ها نیز در دیدن رویاهایی که هر کدام راجع به مسائل خاصی است، شریک آن ها هستند. ( از قبیل تعیین تکلیف یا دستور حکم لازم ).

بالاخره یکی از طرق کشف مجهولات در قرون پیشین رویا بوده است.