به موجب ماده ٩٠ قانون مدنی برای صحت هر معامله شرایط زیر اساسی است :

١- قصد طرفین و رضای آن ها.

٢- اهلیت طرفین.

٣- موضوع معین که مورد معامله است.

۴- مشروعیت جهت معامله.

در اثر فقدان شرایط مذکور ممکن است غیر نافذ یا باطل تلقی شود. به هیچ  عنوان نمی توان اثری بر عقد باطل بار کرد. نقصی که موجب بطلان عقد شود قابل  جبران نیست و طرفین نمی توانند با ضمیمه ساختن شرطی که وجود نداشته است آن  را از نظر حقوقی احیا کنند. عقد غیر نافذ در حالت عدم نفوذ نظیر عقد باطل  است، با این تفاوت که سبب عدم نفوذ آن قابل رفع است مثلاً عقدی که در اثر  اکراه واقع شود هیچ تعهدی ایجاد نخواهد کرد ولی هرگاه شخص مکره آن را تنفیذ  کند، آثار حقوقی عقد صحیح از ابتدا بر آن بار خواهد شد. ( ماده ٢٠٩ قانون  مدنی ) به همین جهت پاره ای از مولفان عقد باطل را به مرده و عقد غیر نافذ  را به بیمار تشبیه کرده اند. ( حقوق مدنی مصطفی عدل )