عقد دارای دو نوع مقتضا است :

الف - مقتضای ذات عقد : امری است که عقد برای پیدایش آن منعقد می شود. مثل مقتضای عقد بیع که ملکیت مبیع برای مشتری و ملکیت ثمن برای بایع است.

ب - مقتضای اطلاق عقد : امری است فرعی که هرگاه عقد به  طور مطلق یعنی بدون قید و شرط واقع شود عقد اقتضای آن امر را می نماید.  مثلا در ماده ٣۴۴ قانون مدنی، اگر در عقد بیع ذکر شرطی نشده یا برای تسلیم  مبیع یا تادیه قیمت موعدی معین نگشته باشد بیع قطعی و ثمن حال محسوب است.