در فارسی فعلی حرف سین آن سه نوع تلفظ می شود. صحیح آن سفته به کسر سین  است، به معنی محکم و سخت و استوار. اصل این لغت فارسی است بر نوعی قرض  اطلاق می شود به این ترتیب که مسافری مالی به کسی می دهد که آن کس در نزد  ثالثی در مقصد مسافر، از خود مالی شبیه به آن دارد و مسافر از گیرنده ی مال  خویش دست خطّی ( به صورت حواله ) می گیرد تا در مقصد از محالٌ علیه مثل  همان مال را که در مبداء داده بگیرد. و آن نامه را سفته ( به فارسی ) و  سفتجه به ضم سین ( در عربی ) گویند و جمع آن را سفاتج آورده اند.

به موجب ماده ٣٠٧ قانون تجارت، سفته عبارت از سندی تجارتی است که به  موجب آن امضاء کننده تعهد می کند در موعد معین یا عندالمطالبه در وجه حامل  یا شخص معین و یا به حواله کرد آن شخص کارسازی نماید. اسم دیگر آن فته طلب  است. ( ماده ٢٣٩ قانون جزا )