حق انتفاعی است که از طرف مالک برای مدت معینی برقرار می شود. ( ماده ۴٢  ق.م ) در فرهنگ دهخدا به نقل از ( منتهی الارب و ناظم الاطباء ) چنین آمده  است:

« عطا کردن چیزی باشد به کسی، بدین شرط که هر کدام از آن ها اول بمیرد  آن چیز به ورثه او باز گردد. یا دادن خانه یا زمین کسی را که در حیاط خود  از آن نفع گیرد و بعد از مرگش به دیگری برسد. رقبی و عمری و سکنی عبارت از  یک نوع حق انتفاع است ».